W życiu zdarzają nam się różne przygody. Czasem szczęśliwe, innym razem dające nauczkę na przyszłość. Każda z nich, w mniejszym lub większym stopniu, coś do naszego życia wnosi, ma na nas jakiś wpływ. Spotykamy tylu ludzi. Przeróżnych. Zaczynając od przypadkowego mężczyzny, który uśmiecha się na ulicy, kończąc na facecie, obok którego budzimy się co rano. To właśnie te osoby nas kształtują.

Może ktoś się nie zgodzi, że największy wpływ na nasz charakter mają inni. Ale ja przez własne doświadczenia dochodzę do takiego wniosku. Bo spotkałam już naprawdę różne osoby. Takie, które warto zapamiętać, czy te, o których lepiej byłoby zapomnieć. Na myśl o jednych zaczynam się śmiać, wspomnienia innych przywołują łzy. To chyba normalne. Bo właśnie dzięki tym ludziom dzisiaj jestem taka, jaka jestem. To im zawdzięczam fakt, że wybrałam tę drogę, którą właśnie zmierzam... Zawsze wierzyłam w przyjaźń. Taką najprawdziwszą, do końca życia. Chciałam mieć przy sobie kogoś, kto po prostu będzie. Tak mimo wszystko. Jak w przysiędze małżeńskiej - na dobre i na złe. To były marzenia ośmioletniej dziewczynki. Teraz, kiedy ta sama dziewczynka zbliża się do pełnoletności, zdjęła z nosa różowe okulary. I teraz wszystko widzi wyraźnie. Chociaż chciałaby jeszcze uwierzyć, że istnieje prawdziwa przyjaźń. Tylko świat jej na to nie pozwala. Bo na każdym kroku rozczarowują ją ci, którym zawsze ufała. Jednak dopóki przynajmniej jedna osoba pozostanie sobą, nadzieja będzie trwać. Ona w końcu umiera ostatnia...
A co z miłością? Przereklamowana? Przecież coraz więcej związków się rozpada. Coraz więcej ludzi jest z sobą tylko po to, żeby kogoś mieć. Coraz więcej młodych osób idzie z kimś do łóżka, bo chce tylko zobaczyć jak to jest. A później będzie ktoś inny. Tylko kiedy? Za rok, pół roku, miesiąc? I poprzednie uczucia zgasną. Tak szybko, jak gaśnie mały płomyk w świeczce, zapalonej podczas pierwszej randki. I później nie chcą się więcej widzieć, bo tak jest łatwiej. Bo nie trzeba spojrzeć w oczy i porozmawiać. Bo przecież to jest już przeszłość, tego już nie ma. Może ja żyję w innych czasach, ale uważam, że jeśli ktoś naprawdę kogoś kochał, to choćby nie wiem co, nigdy mu nie przejdzie. To na widok tej osoby serce zabije mu mocniej, ręce będą się trząść, a nogi zmiękną. W sercu zawsze znajdzie się chociaż trochę miejsca właśnie dla niej…
Ja nigdy nie zapomnę o tych, którzy coś wnieśli do mojego życia. Zawsze będę widziała te oczy, które powodowały, że od razu się uśmiechałam. Słowa, które czasem były jak strzał w policzek. Zapach, nawet papierosów, którego nie zniosłabym u kogoś innego, a który w tym jednym przypadku potrafił mnie przyciągać. Dotyk powodujący gęsią skórkę… To wszystko zawsze zostanie w mojej pamięci. To właśnie te wspomnienia sprawiają, że teraz jestem sobą. Właśnie dlatego nigdy nie warto niczego żałować. Bo przecież jeszcze tyle przed nami!

 

Emilia Czyżak