Lubię ostre przyprawy, papryczka!  
Pedofilia w kościele.
Nie powinna występować, jednak na przekór wszystkiemu nie znika. Moje poglądy dotyczące problemów kościoła równie dobrze mogłaby być zasadne od świtu do zmroku. Perpetum mobile. I nic nowego! Czy znowu będzie smęcenie o tym, jak żałosny jest taniec gwiazd na lodzie i jak to dramatycznie spada czytelnictwo w Polsce? Ha. Pewnie kolejny raz przeczytacie o tym, jak programy muzyczne imitują fontannę czekolady, która zbiera słodycz z parteru i rytmicznie wyrzuca ją na szczyt? W kółko to samo. Muszę niestety was rozczarować.

Osobiście  
.               jako obywatel  
.                                  Rzeczpospolitej Polski  
.                                                                      mam  
.                                                                               dość  
.                                                                                       narzekania  
.                                                                                                        gdyż jest zbyt
.                                                                                                                        meanstremowe.
Nie posiadam bogatego zaplecza doświadczeń. Nie przeżyłem tsunami ani występu Drag Queen w mojej łazience. Jestem nadzieją tego narodu, która w bolesny sposób marnuje masę swojego czasu przeglądając facebook i oglądając komików-ateistów.

Lubię ananasy i starą muzykę. Nigdy nie chwalę się, że lubię również niektóre nowe utwory, gdyż dojrzali audiofile nabraliby do mnie pewnego dystansu. Z niecierpliwością czekam, aż ktoś wymyśli dla mnie szufladkę na tyle dużą, bym mógł zmieścić się tam z moim ekscentrycznym językiem i małą parasolką, którą od święta dorzucają w koktailach.

Nie potrafię ścierpieć pesymistów, dziury ozonowej, polowania na delfiny oraz krytyków sztuki nowoczesnej. Wróćmy na ziemię. Na słodką, pachnącą świerkiem glebę przed budynkiem miejskiego ośrodku sportowego. Tam pierwszego marca odbył się Narodowy Dzień Pamięci ,,Żołnierzy Wyklętych", w której uczestniczyli Wielcy Polacy .
Byłem widzem. W sumie banał. Chyba umiałbym się zachować... Gdybym miał uczestniczyć w tym spotkaniu jako "prezenter"...? Ho! Tym bardziej. Z takiego założenia wyszłaby większość osób, jednak prowadzący pierwszą część imprezy prawdopodobnie był innego zdania. Wszędzie hipsterzy!
Do rzeczy.
Gdzieś w połowie, nadszedł czas na pytania publiczności do Żołnierzy Wyklętych. Pytania, jak to bywa, nie padały z lekkością, dlatego prowadzący mundurowy wziął sprawy w swoje ręcę!
.                                                - ,,Za kilka lat oni mogą umrzeć!" ,,Zadawajcie pytania, bo możecie być ostatnimi, którzy mogą je zadać!".
Myślę, że właśnie tak większość zapamiętała słowa zachęcające do aktywności. Na prawdę bomba! Jestem pewien, że zaproszeni kombatanci byli zachwyceni! Nasz nowy Rocky Balboa w wojskowym uniformie!  
W momencie, w którym ktoś budzi moje wątpliwości staram sie spojrzeć na zaistniałą sytuację jego oczyma. Dlaczego? Co go zmotywowało? Jaki był tego cel?
Zrobiłem tak również w tym przypadku.
Nie zamierzam go bronić. Jednak myślę, że czując dobrą relację z młodzieżą całkowicie stracił orientację w terenie i złamał nogę w okopie.
Jak pedofilia w kościele (czekaliście na to) miała wypaść dobrze, (wypadła, rzekłbym marnie), tak "prezenter" nie spisał się tamtego dnia na medal. Śledząc tok mojego myślenia i krytykę narzekania.
Trudno mi czasem zachować resztki zachwytu. Mijam bilboard z koncertem Justina Biebera lub jestem świadkiem występu Rockiego w ośrodku sportu. Mimo, że chcę jeździć na różowym jednorożcu optymizmu i siać w ludziach dobre samopoczucie, to trudno czasem uzbierać wystarczająco pełny koszyk gratisów by spowodować choć małą odrobinkę radochy.

Mj. Tom