Na samo określenie “gazetka szkolna” na twarzy maluje się ironiczny uśmiech. Jakieś tam “wypociny” młodych ,,pisarzy''. Jednak, bądź co bądź, każda szkoła ją ma, bo mieć takie małe medium po prostu wypada. Swoją drogą, poczytać humor z zeszytów, czy szkolne aktualności szkolnym, zawsze miło. W ,,Jagiellończyku'' było kilka takich pism. Niektóre żyły krótko, inne zaś były przez długi czas bardzo pozytywnie odbierane.

Po pewnym czasie ktoś przypomniał sobie dawne lata. W połowie września odbyło się więc spotkanie “świeżaków”, coby kontynuować dalsze losy prasy “elitarnej szkoły”. Nowy tytuł, nowy opiekun, nowi redagujący. Słowem wszystko od początku. Czasopismo to połączenie dwóch zespołów - humanistów i anglistów. Tutaj ukłon w stronę “poliglotów”. Oprócz tekstów w naszym ojczystym języku, będzie można przeczytać ich tłumaczenia i ciekawostki związane z kulturą, tych od Królowej Elżbiety. Na zebraniu rozdzielono obowiązki, padły przeróżne pomysły i koncepcje. Uczniowie założyli jednak, że pierwsze nakłady będą sprawdzeniem oczekiwań czytelników oraz tym jak przyjmą się te wydrukowane. W międzyczasie gazeta będzie ewoluować i tym samym rozwijać swoje mocne strony (dosłownie i w przenośni). Wszystko jeszcze anonimowo, bowiem nad tytułem myśli cały zespół.

Z pewnością istotny jest fakt, że jednak są zainteresowani. Ludzie którzy chcą kontynuować tę tradycję, ale przecież na początku taki sam (słomiany, jak sie okazało) zapał mieli obecni absolwenci tej szkoły. Odruchowo więc człowiek zastanawia się, czy aby tu nie skończy się tak samo? Być może gdyby opiekun wywierał presję na redakcję, przymus wypełnienia obowiązku, wtedy mobilizacja byłaby większa? Pytanie tylko, czy o to chodzi? Więc jak to zrobić? “Zrób tak, żeby było dobrze” Ta bezwzględna rada wydaje się być najlepszą. Nie ma co gdybać. Pożyjemy, zobaczymy...

Paulina Morawska

Ps. Oczywiście, pierwsze, drugie i pozostałe kroki młodych dziennikarzy będziemy obserwować na bieżąco, serdecznie dopingować i pomagać. K.L.