Szukasz tydzień, dwa, trzy. Szukasz miesiąc, dwa, trzy. Szukasz rok, dwa, trzy. Szukasz kogoś nowego, kto mógłby zastąpić Ci dawną miłość. Jego zapach, dotyk, głos. Wszystko, co się z nim wiąże. Spotykasz wiele nowych kandydatów na to miejsce, jednak żaden z nich nie jest Nim. Miało być jak w bajce, a skończyło się jak zawsze.

 

Chciał mnie mieć non stop, albo pół na pół. Na początku zwykły samczy pociąg. Klubowe tańce przerodziły się w najprawdziwsze randki. Karmiliśmy się sobą, a przyjaźń przeszła transformację w niby związek. Zamknęliśmy się kartonowym pudełku. Okryliśmy kilogramami miłości i uzależnienia - tym razem nie od używek. Dokładnie, krok po kroku zwiedzaliśmy wspólną przyszłość. Przeszłość odpływała jak statek na morzu. Dał mi coś, co na zawsze odcisnęło niezmywalne znamię na mojej psychice - ułamek szczęścia, który był iskrą do rozpalenia wielkiego ogniska naszych serc. Z czasem nadmiar tajemnic i różnic społecznych rozpuścił morzem łez pudełko. Próbowaliśmy je posklejać, ale kłamstwa to marny materiał do wypełniania nakłuć nożem. Uczyliśmy się żyć oddzielnie. Każde przypadkowe spotkanie sprowadzało się do chwilowego zapomnienia. W końcu wszystko ma swój koniec. Tym razem również jest już pewne, że nigdy się nie spotkamy. Może tak będzie lepiej? Chciałabym, żeby on kiedyś zdał sobie sprawę, że mógł mnie mieć. Żeby żałował, że wyciągnęłam do niego dłoń, a jej nie dostrzegł. Żeby zrozumiał, że mnie stracił. Teraz wszystko się zmieniło. Już nie mijamy się na ulicy patrząc na siebie. Nigdy nie wraca się do starej miłości. To jak czytanie książki w kółko, gdy wiesz, jak się skończy. Najważniejsze to znaleźć własną drogę i śmiało nią podążać. Ważne też, by znaleźć odpowiednią osobę kroczącą przy naszym boku. Miłość przychodzi, gdy nauczysz się żyć bez niej. Pojawia się jak grom z jasnego nieba. Wywraca do góry nogami dotychczasowy, poukładany po przejściach świat. Jest inna od tamtej, zupełnie. Dzięki temu chcemy każdego dnia poznawać ją na nowo, aż stanie się cząstką nas i sprawi, że będzie naszą pierwszą prawdziwą miłością, a zamiast kartonowego pudełka zbuduje potężny mur obronny przed całym złem, abyśmy byli bezpieczni.

 

Zaczęłam spadać w dół,
kąpać się w bagnie nienawiści.
Mój plan się nie ziścił.
Utonęłam w morzu złości.
Przegrałam.
Nagle złapałeś mnie za rękę.
Chwyciłeś najmocniej i byłeś.
Nasze oczy zapaliły się jasnym płomieniem.
Skóra pobladła.
Otworzyłam usta ze zdumienia.
Znów oddychałam.
Przywróciłeś mi życie.
Słońce zaświeciło.
Tłumiły je czasem chmury,
ale wtedy znajdowałam osobiste lekarstwo - Ciebie.

 

Natali