PIÓRNIK - Czy wzorce osobowe są nam potrzebne?
Od pierwszych dni swojego życia jesteśmy otaczani przez ludzi. To właśnie od nich przejmujemy różne zachowania i niektóre cechy charakteru. Niektórzy swoimi osiągnięciami i zachowaniem wzbudzają w nas szacunek oraz podziw. Chcemy być tacy, jak oni – według nas idealni. Tak właśnie rodzą się wzorce osobowe, z których bierzemy przykład.
Posiadanie takiego wzorca osobowego jest szczególnie ważnie dla ludzi młodych, stojących u progu życia. Młodzież w tym czasie potrzebuje swojego „mistrza”, który będzie ich wspierał w poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, ale też będzie motywował do pozytywnych działań.
Poszukiwanie autorytetów najczęściej zaczynamy wśród bliskich nam osób – rodziców, ludzi z najbliższego otoczenia. Nic więc dziwnego, że małe dziewczynki, chcą przypominać swoje matki. Dlatego też bardzo często zakładają ich sukienki, szpilki i malują się kosmetykami matek, udając przy tym dorosłe kobiety. Natomiast chłopcy odwagą i odpowiedzialnością chcą dorównać ojcom. To właśnie z domu wynosimy wartości, którymi będziemy się kierować przez całe życie, a rodzice są dla nas najważniejszymi autorytetami. Stefan Szuman powiedział, że „dzieciom potrzeba ciepła uczuciowego, tak jak rośliną potrzebne jest słońce”. Najwięcej takiego ciepła dostarcza kochająca rodzina. Kolejnym miejscem, gdzie poszukujemy autorytetów jest szkoła. Poznajemy tam wielu przyjaciół, których za coś podziwiamy - jednych mniej, innych więcej. Zazwyczaj są to osoby miłe, sympatyczne, lubiane, mające dużą liczbę znajomych. My również chcemy mieć kolegów i koleżanki, dlatego staramy się naśladować niektóre cechy charakteru, chcąc przy tym zwrócić na siebie uwagę otoczenia. Można nawet powiedzieć, że kieruje nami pewien rodzaj zazdrości. Ale takiej pozytywnej, motywującej do działania.
Mass media również kreują wzorce osobowe. Są nimi gwiazdy muzyki, modelki, sportowcy, aktorki – osoby, które osiągnęły sukces. Czasami jednak fascynacja nimi jest tak duża, że zaczynamy postrzegać siebie jako ludzi gorszych, nie szczędząc sobie krytyki. Jest to negatywne zjawisko, gdyż obniża poczucie własnej wartości, młody człowiek traci pewność siebie i unika towarzystwa rówieśników. Dla mnie najlepszym wzorcem do naśladowania są moi rodzice. Podziwiam ich za to, co osiągnęli. Każdy z nich wkłada codziennie w moje wychowanie całe swe serce, mnóstwo uczucia i wysiłku. Mogę się do nich zwrócić z najmniejszym problemem i wiem, że pomogą mi znaleźć wyjście z każdej sytuacji i rozwiązać każdy problem. Dziękuję Wam, że zawsze można na was liczyć! A czy ty masz jakiś wzorzec osobowy, z którego bierzesz przykład?
Posiadania takich wzorców wpływa korzystnie na nasze zachowanie i późniejsze życie. Wzorce zachęcają nas do działania, pokonywania własnych słabości i do walki z przeciwnościami losu. Trzeba jednak pamiętać, że nie każdy człowiek jest godny tego, aby go naśladować i brać z niego przykład. Taki ktoś musi być wyjątkowy!
Anna Banaś