Obserwując świat zauważyłam, że wielu ludzi, krótko mówiąc, nienawidzi drugiego człowieka. Wielu z nas nie lubi przebywać w towarzystwie innych ludzi. Dlatego są samotni, nie spotykają się z innymi, są zamknięci w sobie. Unikają tak ważnych zawsze rozmów, a co więcej, bywają małomówni, dumni, pyszni i zarozumiali. Czym to jest spowodowane?

Jest powiedzenie „Człowiek człowieka utopiłby w łyżce wody”. Ale dlaczego? Przecież powinien dążyć do poprawienia kontaktów międzyludzkich. Powinien być wsparciem, służyć pomocą drugiemu. A jak to się często okazuje, ludzie cieszą się z czyjegoś nieszczęścia. Myślą, a czasem nawet mówią: „O, nareszcie podwineła mu się noga”. Zazdroszczą innym czegoś, nawet zwykłej błahostki, czegoś co może znaczy „coś” tu i teraz, ale nic w przyszłości. Zazdroszczą nie tylko rzeczy materialnych, ale też wyglądu, charakteru, pozycji społecznej, figury. Jednym słowem - wszystkiego. A jak zazdroszczą to i stopniowo zaczynają nienawidzić. Jak nienawidzą, to i nie odzywają się do siebie... Dziwi mnie fakt, że gdy spotyka się dwoje ludzi, niemal przyjaciół, nie potrafią ze sobą rozmawiać. Kiedyś mogli gadać godzinami, nie brakowało im tematów do rozmów, a jedynie czasu na nie. Jeden dla drugiego przepłynąłby ocean, dziś nie przeskoczą dla siebie nawet kałuży… Spotykają się, zazwyczaj przypadkiem, może i z przymusu. Ich rozmowa ogranicza się do zwykłego „Cześć, co u ciebie?” I nic więcej, zwykle odpowiedź nas nie interesuje... Być może teraz jeden dla drugiego jest wrogiem. Kiedyś był wszystkim, teraz nie znaczy nic. Kiedyś wiedzieli o sobie wszystko, dziś już niewiele. Czy dobrze jest im z tym? Tego nie wie nikt. Teraz bywa, że siebie nienawidzą, jeden dla drugiego nic nie znaczy. Ale czy tę przyjaźń, tę więź można skreślić od tak? Wydaje mi się, że nie. Bo zbyt długo się znali, zbyt wiele ich łączyło, zbyt wiele razem przeżyli i pokonali, by teraz po prostu odwrócić się od siebie. Zastanów się, na kogo będziesz mógł liczyć w przyszłosci, jeśli nie na swoich najbliższych? Jeśli nie na drugiego człowieka…? Twoją bratnią duszę.

Prawdą o ludziach jest ten cytat: „Najładniej uśmiechają się Ci, którzy najbardziej cierpią. Najpiękniejsze oczy mają Ci, którzy najwięcej płaczą. Najlepiej słuchają Ci , których nikt nie słucha. Najwięcej marzą ci, którzy najwięcej stracili. Najlepiej przytulają Ci, którzy za kimś tęsknią.” Pamiętaj, drugiego człowieka nic Ci nie zastąpi.

Zakręcona