Dzisiaj imprez uczniowskich jest niczym reklam w telewizji. Bale przebierańców dla przedszkolaków, w podstawówce dyskoteki i bal szóstoklasistów, w gimnazjum bal gimnazjalny, a w liceum połowinki, cała seria osiemnastek i w końcu nadchodzi ona, tak bardzo przez wszystkich wyczekiwana, studniówka. Ale czy na pewno? Czy studniówkowy czar nie należy już włożyć między mity? Czy magiczna noc jest nadal adekwatnym określeniem, czy bardziej pasowałby termin przedstawienia?

Kiedyś ludzie mogli jedynie marzyć o wspaniałych dekoracjach, salach czy strojach. Większość przychodziła ubrana na galowo, a o przepychu mogli jedynie pomarzyć. Miejsce wynajętej sali, zajmowała im szkolna sala gimnastyczna, ale mimo to mam wrażenie, że potrafili bawić się lepiej niż młodzi ludzie teraz. Chociaż pewności nie mam. Nie było mnie tam przecież... Jeśli dzisiaj dziewczyna zobaczy, że koleżanka ma na sobie tę samą kreację, wpada w złość i do końca zabawy chodzi naburmuszona. Żeby uniknąć takiego rozczarowania dziewczyna zrobi wszystko. Przez to spędza sen z powiek rodzicom, którzy dla świętego spokoju gotowi są podpisać cyrograf z diabłem. Chociaż nie słyszałam jeszcze o tak skrajnym przypadku, to zastanawiam się czy nie wyszliby na tym lepiej. W każdym razie rodzicom pustoszeją portfele, a ich dzieciom pustoszeje w głowach. A wszystko to dla tej jednej niepowtarzalnej nocy. W rzeczywistości jednak wieczór ten nie różni się zbytnio od pozostałych. Odhaczane są kolejne punkty na imprezowej liście. Jedzenie – jest, muzyka – jest, pijani goście – zazwyczaj są. Gdyby nie dodatkowe przesądy związane z tym dniem, studniówka nie wiele różniłaby się od innych tego typu zabaw. Od jakiegoś czasu pojawia się również kilka pytań, które kiedyś byłyby nie do pomyślenia. Jak na przykład: "czy powinno się zapraszać nauczycieli na studniówkę?" Wiem, że nauczyciele są różni, jedni lepsi drudzy gorsi. Jak w każdym zawodzie. Przecież też są ludźmi. Ale uczniowie to nie sami prymusi. Większość potrafi być jak wrzód na tyłku. W klasach mają nad nauczycielami przewagę liczebną. I nie oszukujmy się, nie zawsze chodzą do szkoły żeby się uczyć. Nawet na bal gimnazjalny zaprasza się nauczycieli i jakoś wszyscy potrafią się świetnie bawić. Kiedy słyszę takie pytanie, zastanawiam się, czym w takim razie ma się wyróżniać studniówka? Ilością wydanych pieniędzy? Tylko właściwie po co tyle przeznaczać na organizację, skoro i tak sporo osób odpadnie przed północą, a wspomnienia ograniczą się do ilości czasu spędzonego nad muszlą klozetową? Osobiście nie widzę sensu w zabranianiu wnoszenia alkoholu na studniówkę, bo ono i tak się tam znajdzie. Myślę, że skoro abiturienci to już zazwyczaj dorośli ludzie, powinni wziąć za siebie odpowiedzialność. Wiem jednak, że to nie działa w ten sposób. Podobną kwestią sporną jest również polonez. Czy jest potrzebny? Sama nie wiem. Zależy czy tradycje w ogóle mają jeszcze dla kogokolwiek jakieś znaczenie.

Wydaje się jednak, że to rzeczywiście odgrywa pewną rolę. Maturzyści, którzy w większości są już w świetle prawa dorosłymi ludźmi i niedługo będą przystępować do egzaminu dojrzałości, starają się jak mogą dopełnić wszystkich formalności. Przestrzegają więc przesądów studniówkowych, mających zapewnić im pomyślność w przyszłości Zdawać by się mogło, że w tym jednym przypadku nauczycielom lub rodzicom udało się odnieść sukces wychowawczy. Wszakże lepiej zapobiegać niż leczyć. Uczniowie stosują zatem studniówkową profilaktykę, bo nawet jeżeli im to nie pomoże, to przynajmniej nie zaszkodzi. Okres między studniówką, a maturą czasami kojarzony jest ze stoma dniami Napoleona, w przeciągu których miał odbudować swoją władzę we Francji. Dla niego jednak zakończyło się to niepowodzeniem. Może dlatego, że nie założył czerwonych majtek.

Zapętlona