Na blogu Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola można już oglądać wystawę internetową poświęconą Ignacemu Boernerowi. Wystawa powstała na podstawie niezwykle cennego muzealnium jakim jest album (przekazany przez rodzinę Boernerów) z fotografiami z połocko-wilejskiej podkomisji, będącej częścią mieszanej komisji granicznej na wschodzie. Album z fotografiami został przekazany do Muzeum Historii Miasta Zduńska Wola przez Krzysztofa Boernera z Wrocławia, krewnego Pana Ignacego.

Zbiór składa się z 50 czarno - białych fotografii z lat 1920- 1922. Wszyscy, któzy chcieliby zapoznać się z działalnością Ignacego Boernera z lat 20-tcyh XX wieku, mogą się o nim dowiedzieć więcej na: http://muzeumzdunskawola.blogspot.com/2015/11/ignacy-boerner-ten-ktory-wyznacza.html
Siewie.tv szczególnie poleca tę interaktywną wystawę. Aby ją obejrzeć nie trzeba nawet wychodzić z domu. Wystarczy dostęp do internetu. Z każdego zakątka kraju i świata!

Przypomnijmy kto jest bohaterem wyżej wspomnianej wystawy.
Ignacy Boerner, ur. 11 sierpnia 1875 w Zduńskiej Woli, zm. 12 kwietnia 1933 w Warszawie, to inżynier mechanik, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, członek PPS, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, minister poczt i telegrafów w kilku rządach II RP. Był synem Edwarda Ignacego, proboszcza ewangelickiego w Zduńskiej Woli i Kaliszu oraz Marii z Rauhów. W 1895 ukończył Męskie Gimnazjum Klasyczne w Kaliszu, gdzie brał udział w działalności tajnych młodzieżowych kółek samokształceniowych. Następnie podjął studia na Politechnice w Darmstadt, które ukończył w 1902. W czasie studiów wstąpił do PPS. W 1903 r. podjął pracę na stanowisku inżyniera i szefa oddziału mechanicznego w Zakładach Ostrowieckich. Tam objął kierownictwo lokalnego komitetu PPS, przekształconego następnie w Ostrowiecki Komitet Robotniczy (OKR). Boerner działał pod pseudonimem Emil. W 1905 organizował wystąpienia robotnicze w Ostrowcu Świętokrzyskim, których kulminacją było proklamowanie 27 grudnia 1905 Republiki Ostrowieckiej. Władzę w Republice sprawował Komitet Rewolucyjny z Boernerem na czele. W późniejszym okresie nazywano go „prezydentem Republiki Ostrowieckiej”. W połowie stycznia 1906, po wkroczeniu do miasta wojsk rosyjskich, przedostał się do Galicji, osiadł we Lwowie i włączył się w działalność Związku Walki Czynnej (ZWC).

W 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. 6 sierpnia wymaszerował z Krakowa w składzie 2 plutonu 1 Kompanii Kadrowej. Był komisarzem Polskiej Organizacji Narodowej w 1914 roku. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie[3]. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej (komendantem Okręgu Radomskiego POW).

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości służył w Wojsku Polskim. Był między innymi oficerem Oddziału II Sztabu Generalnego i attaché wojskowym w Moskwie 1923-24 po powrocie z Moskwy został przydzielony do 6. Pułku Saperów[6]. Od 1 listopada 1924 był słuchaczem Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr II w Warszawie na stanowisko 2 referenta. Następnie objął dowództwo 5. Pułku Saperów w Krakowie i sprawował je do 1928, kiedy to został przeniesiony do Rezerwy Kadrowej Saperów z jednoczesnym wykonywaniem obowiązków w Ministerstwie Przemysłu i Handlu[9]. Z dniem 31 marca 1929 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1929 został ministrem poczt i telegrafów w rządzie Kazimierza Świtalskiego. Pozostawał nim do grudnia 1930 w kolejnych rządach: Kazimierza Bartla, Walerego Sławka i Józefa Piłsudskiego. Od 4 grudnia 1931 do 13 kwietnia 1932 był ponownie ministrem w drugim rządzie Sławka i w rządzie Prystora. W III kadencji był posłem na Sejm i należał do klubu Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem.

Mika S