Każdy z nas żyje, każdy z nas oddycha, funkcjonuje w rodzinie, w społeczeństwie, do czegoś dąży, czegoś pragnie. Miłości, szczęścia, przyjaciół, akceptacji i pewnie wielu innych rzeczy. Czasem jednak zadajemy sobie pytanie: czy życie ma sens i czy jest takie piękne?

Pewnie życie człowieka piękne jest wtedy, kiedy wszystko w nim się układa, nie ma większych problemów, konfliktów, zmartwień. Żyjemy w dostatku, zdrowiu, mamy dom, pełną rodzinę, dobrą prace czy też szkołę. W pracy mamy dobre relacje z szefem i innymi pracownikami. W szkole zdobywamy dobre oceny, otaczamy się gronem przyjaciół. Jesteśmy pociechą rodziców. Tryskamy energią. Mamy pomysł na lepsze jutro, na realizacje swoich dotychczasowych planów. Spełniamy wiele ról w społeczeństwie i mamy poczucie „bycia potrzebnym”. Potrzebnym innym ludziom, by sprawić aby na czyjeś twarzy pojawił się uśmiech. By otoczyć kogoś troską, opieką i wsparciem. A także sprawić byśmy sami zasłużyli sobie na taką troskę. Wtedy chce się żyć… A kiedy nie chcemy żyć?
Bo przecież nie chcemy, skoro tak wielu odbiera sobie życie. Tyle się słyszy o samobójstwach; często młodych ludzi. Z czego to wynika? Mówią: „Skończył ze sobą”, „Nie poradził sobie z problemem”. Jakie są przyczyny samobójstw? Dlaczego ludzie odbierają sobie życie? Pewnie dlatego, że nie umieją go docenić. Spada na nich zbyt wiele obowiązków, nie są gotowi im sprostać, stawić czoła. Utrata pracy, bliskiej osoby, spłata kredytu, brak akceptacji, złe oceny, nałogi. Ciężka choroba, która sprawia, że nie chcemy być dla kogoś ciężarem.. Wtedy w naszej głowie pojawiają się myśli samobójcze. Myślimy, że to wszystko, całe życie nie ma już sensu, że nikt nas nie kocha i jesteśmy sami.
Co wtedy? Co robić? Przede wszystkim należy znaleźć jakiekolwiek dobre strony w takiej trudnej sytuacji. Nie bać się poprosić o pomoc, udać się do specjalistów. Spróbować uwierzyć w siebie i własne możliwości, nie poddawać się. A przede wszystkim pomyśleć o swoich najbliższych. O tym, czy swoim czynem nie sprawimy im bólu, wielkiej przykrości… Jak sobie poradzą, gdy nas stracą? Przecież bywa, że po deszczu wychodzi tęcza? Pamiętajmy, to co dziś jest problemem, trudnością, jutro może być tylko wspomnieniem. Skoro nie znamy dnia ani godziny, to czy nie lepiej próbować wykorzystać dane nam życie w stu procentach? Warto sprawić by pozostały po nas tylko miłe wspomnienia. Warto też byśmy zrobili coś dobrego nie tylko dla siebie, ale też dla innych.

Skoro jest życie, to chyba po coś się żyje? Po coś tu jesteśmy, nie uważasz? Żyjemy tylko do pewnego momentu, później odchodzimy a na naszym miejscu pojawia się ktoś nowy. Dostałeś tylko jedno życie i jedną szansę wykorzystania go jak najlepiej. Jan Paweł II napisał: „ Starość wieńczy życie. Jest czasem żniw. Żniw tego, czego się nauczyliśmy, co przeżyliśmy; żniw tego, co zdziałaliśmy i osiągnęliśmy, a także tego, co wycierpieliśmy i wytrzymaliśmy. Jak w końcowej partii wielkiej symfonii, te wielkie tematy współbrzmią potężnie.”

Martyna Mróz II LO w Sieradzu