Zapewne każdy człowiek pragnący pozyskać bieżące informacje o tym co dzieje się w wielkim świecie, sięga do wszelkiego rodzaju środków masowego przekazu. Odbiorca, a raczej masa odbiorców otrzymuje zaserwowaną już informację. Konsumuje ją niczym potrawę, przyswaja, ale co najważniejsze ocenia na wzór krytyka kulinarnego. Jednak czy zdaje sobie sprawę, jak wygląda dziennikarska kuchnia? Co tak bardzo przyciąga nas do skosztowania niektórych informacji?

„Puszek okruszek, kłębuszek jest między nami sympatii nić…” śpiewała w dzieciństwie Natalka, obecnie już pani Natalia Kukulska o niezwykłej więzi czworonogów z ludźmi. Pies, zamiennie zwany najlepszym przyjacielem człowieka, był jednym z pierwszych oswojonych przez człowieka zwierzaków. Koty również od wieków towarzyszyły człowiekowi. Od czasów starożytnego Egiptu nadal uważane są za istoty niezwykłe, intrygujące, powszechnie twierdzi się, że posiadają aż 9 żyć! Jednak relacje człowieka z milusińskimi nie zawsze są miękkie niczym puch….

Na czym polega niezwykłość facetów? Sięgnijmy do źródeł. Protoplastą ziemskich Marsjan był Adam. Z biblijnego opisu wynika, że nie broił, nawet przyzwoity facet. Co mogło pójść nie tak? Nie palił, nie pił, nie należał do osiedlowej Partii Przyjaciół Piwa, jednym słowem ideał. Pewnego jednak dnia w Edenie zjawiła się kobieta. Ewa zaczęła uświadamiać Adamowi swoim istnieniem, że niby są tacy sami, ale jednak… jednak nie! I tak od tego momentu faceci zaczęli poszukiwać swoich pasji, słabości, ciągutek, stron mocnych oraz słabych, a przede wszystkim wykształcić w sobie cechy niepodobne do niewieścich….

Zebrało się kiedyś filozofów wielu jak na weselu. A nie przepraszam tak się nie godzi odkąd na świecie rządzi Covid. Więc zacznijmy od początku, aby powolutku dojść do końcowego wątku. Tak, więc mamy uczonych pełną salę, inteligencją zapełnioną aż po swą powałę. I na cóż nam ci wszyscy wykształceni? Po cóż nam ci wszyscy ludzie stłoczeni?

Co łączy zakupy w sklepie, jazdę autobusem i zapewne również kąpiel pod prysznicem? Odpowiedź jest prosta – muzyka. Wykonując wszelkie te prozaiczne czynności zazwyczaj otaczamy się warstwą dźwiękową. Poniekąd jesteśmy na nią skazani, nie da się, bowiem wymusić na marketach zaprzestania serwowania nam kolejnych łagodnych i zarazem niezbyt gustownych melodyjek. W komunikacji miejskiej jesteśmy natomiast zmuszeni do zapoznania się z gustem muzycznym kierowcy pojazdu. Jeżdżąc autobusami mogłem już uraczyć swoje uszy różnorodnymi utworami od „Wehikułu czasu” zespołu Dżem, przez komercyjne przeboje radiowe, aż po hit wszystkich wesel, czyli „Przez twe oczy zielone” Zenka Martyniuka.

Podobno babę zesłał Bóg… ale szatan już opętał. Kobieta jest ponoć jedynym stworzeniem na ziemi, którego nie można opisać dwoma słowami… może dlatego na temat niewiast powstawały wiersze, książki, i - jak widać - nawet felietony.

Podobno każde pokolenie ma własny czas, próbuje zmienić świat. Czas mojego pokolenia to czas pandemii, a świat zmienił się sam, bez naszej interwencji…

Nie każdy chmiel nadaje się na dobre piwo. Chmiel ma tę jedną zaletę, że łączy pokolenia. I bynajmniej nie mam na myśli popularnej rośliny, przy udziale z której produkuje się napój alkoholowy. Mowa o Henryku Jerzym Chmielowski, czyli znanym "Papciu Chmielu", twórcy polskiego komiksu - "Tytus Romek i A‘Tomek".

Według raportu psychiatry Louanná Brizendine statystyczny człowiek wypowiada średnio od siedmiu tysięcy do dwudziestu tysięcy słów dziennie. Wyrazy te płyną z naszych ust z prędkością wody w górskim potoku. Ile z tych słów ma rzeczywiście jakiś sens? Ile z tych wyrazów niesie ze sobą jakiś przekaz?

Jestem ze wsi. To widać, słychać… i może niekoniecznie czuć. Czy swoje pochodzenie uważam za wiochę? Nie, wręcz przeciwnie. Jednak bez wątpienia temat chłopskiego tabu wciąż funkcjonuje. Często śmieszy, ale w dużej mierze mija się z rzeczywistością… Jak wyglądają chłopi i chłopki XXI wieku? O zgrozo… normalnie. Edukujemy się, dostajemy do lepszych bądź gorszych szkół, co ambitniejsi idą na studia, lecz na własnej skórze mogłam odczuć poczucie odrębności, inności, w momencie gdy rozpoczęłam naukę licealną. Można nazwać to zderzeniem ze ścianą. Czy było to spowodowane tym, iż zahukana, ,,wiejska dziołcha’’ musiała codziennie jeździć do miasta? A może wyrosłam w przekonaniu, że jestem zbyt głupia na sieradzkie standardy edukacyjne? Nie. Po prostu, byłam ze wsi.