Kilka dni temu, gdy wracałem ze szkoły, wpadłem na ładną dziewczynę. Nie zauważyłem jej, byłem zajęty odpisywaniem przyjacielowi. Ona również mnie nie zauważyła, i również dlatego, że wessał ją telefon. Wtedy coś mnie tknęło.

,,Wszyscy pytają, jaki jest sens życia. Nikt nie pyta o sens śmierci”- Jo Nesbo, pisarz z Norwegii. Gdy ktoś mówi mi, że myśli o życiu po śmierci jego nie dotyczą, nie potrafię w to uwierzyć. Czy możliwe jest żeby nie zastanawiać się nad sensem życia, w którym właśnie trwamy? Liczba świadectw, opinii i nowych religii jest coraz większa. Każdy może interpretować śmierć z innej punktu widzenia, zależnie od perspektywy refleksji. Od płaszczyzny naukowej - biologicznej, teologicznej, po to, co zakładamy sobie w naszym życiu i w co ślepo wierzymy.

Na miłości znam się jak mało kto! Bo mało kto się tak nie zna na miłości jak ja… Ale wiem tyle, że człowiek jest po prostu do miłości stworzony. Jest skonstruowany żeby kochać. Najpierw kocha matkę i ojca, psa, kota, babcię i dziadka, a później? No właśnie… Później, to się dopiero zaczyna, bo miłość miłości nie równa.

Jako wolontariuszka mam na co dzień styczność z pomaganiem cierpiącym ludziom. Oczywiste jest, że w dzisiejszych czasach bezinteresowne działanie jest niezwykle ,,na topie”. Jednak oprócz tej modnej pomocy w najróżniejszych organizacjach, jest też ta zwykła, ludzka codzienna pomoc. A gdyby tak zagłębić się w temat i przemyśleć korzyści zarówno osoby pomagającej, jak i tej, która tę pomoc otrzymuje?

„[…] zło naszych postępków w ich rozgłosie leży./ Zgorszenie świata – oto, co sumienie gniecie,/ I wcale ten nie grzeszy, kto grzeszy w sekrecie.” – Czytając „Świętoszka” Moliera, kątem oka zobaczyłem przez okno sąsiada. Znowu sikał do naszego ogródka! Który to już raz? Mama tyle razy mówiła mu, żeby tego nie robił, nawet straszyła go policją, a ten i tak, niezmordowanie, co jakiś czas, zwykle rankiem, przedziera się niczym wysokiej klasy ninja-komandos przez zasieki z płotu, żeby oddać się czynności, która widocznie sprawia mu przyjemność.

Reklamy, billboardy, wystawy sklepowe, programy telewizyjne, radio, szkoła, praca, dom i wiele innych miejsc. Wszędzie tam widać i czuć Święta Bożego Narodzenia. Cały ten zgiełk zainspirował mnie do rozmyślań; po co to wszystko? Dlaczego tak lubimy właśnie te święta? Przecież przygotowania do nich to niejednokrotnie stres, a prawie zawsze gonitwa.

Czytać książki lubię i nie wyobrażam sobie, abym kiedykolwiek przestał czytać. Bo choć fanatykiem nie jestem, to entuzjastą już tak. Zresztą dobra książka dla rozluźnienia i odesłania myśli z głowy nie zaszkodzi nikomu. Przecież "Czytanie rozwija rozum młodzieży, odmładza charakter starca, uszlachetnia w chwilach pomyślności, daje pomoc i pocieszenie w przeciwnościach." [-Maksym Gorki]

"Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi." Winston Groom – Forrest Gump

W sklepie szara masa. Ludzie o twarzach nieobecnych sięgają po produkty, które nie zawsze są tym za co się podają. Do sklepu wchodzisz jeszcze Ty. Po pudełko czekoladek. Niedługo imieniny cioci.

Pierwszy dzień w nowej szkole to ogromne przeżycie. Dla jednych lepsze, dla innych nieco gorsze. Ze smutkiem przyznam, że choć spotkałem się z dosyć ciepłym powitaniem, to nie należałem do tej pierwszej grupy. Od rana czułem się fatalnie. Strach i nerwy robią swoje! Do tego jeszcze to okropne uczucie w brzuchu, jak gdyby ktoś chciał przewiercić mnie na wylot. Nie znoszę go tak samo, jak nie znoszę nowych miejsc. I choć można by pomyśleć, że to nic takiego, a moje obawy są niesłuszne, za nic nie mogłem się ich pozbyć.

W XXI wieku, w czasach ogromnych skrajności i zimnych, stalowych trendów, pomoc bliźniemu zaczęła zatracać pierwotne znaczenie. Przestała być moralną powinnością, a stała się kolejnym sposobem na życie, równym modzie na hipsterstwo, czy weganizm. Przyglądając się ludziom, zwłaszcza celebrytom, można odnieść wrażenie, że dla niektórych jest to kolejny challenge, zadanie, które chcą bezmyślnie wykonać nie zastanawiając się nad jego prawdziwym celem.