Moja babcia często mówiła, że wiedza jest potęgi kluczem. Nie przekonywało mnie to zbytnio, jeżeli mam być szczery. Jako dziecko nie lubiłem czytać książek, robiłem to raczej z przymusu, zaliczając przy tym kolejne lektury.

Miejsce, w którym znajduje się człowiek jest sumą podejmowanych decyzji, mniej lub bardziej od niego zależnych. Może to być skręt w prawo zamiast w lewo, ale również wybór ścieżki zawodowej czy zmiana miejsca zamieszkania. Wszelakim wyborom towarzyszą możliwości i konieczność wybrania spośród nich tej najlepszej. Oprócz tego trzeba również porzucić w odmęty nieznanego pozostałe opcje, często z nutką żalu w sercu. Wielokrotnie sam rozmyślałem o alternatywnych żywotach i analizowałem obrane przeze mnie ścieżki. Jak doszło do tego, że jestem tutaj i czy mnie to uszczęśliwia?

XVII Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci mamy już za sobą. Możemy powiedzieć nie tylko, że odbył się 24 listopada br. w Arenie Gliwice pod pięknym hasłem "Stare the Joy". Okazało się, że jednak coś niezwykłego może zdarzyć się dwa razy, bo znowu wygrała młoda Polka. A jak tak jest, to zawsze powód do radości i - nie bójmy się tego słowa - do dumy narodowej, o której ostatnio głośno.

Tegoroczny konkurs na Mistera Polski przyniósł wspaniałe wieści dla Sieradza. Spośród wielu przystojnych mężczyzn do finału dostał się Sieradzanin, Bartłomiej Kurowski. Wiemy o nim, że od kilku lat mieszka w Warszawie, że studiował śpiew operowy w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Oprócz tego jest trenerem personalnym, masażystą oraz chętnie udziela się charytatywnie.

Juliusz Słowacki poetą romantyzmu był. Jednak znacznie różnił się od typowych przedstawicieli tego okresu. Juliusz, znany też z pięknych kołnierzy koszul, nie był człowiekiem, który swoją poezją głaskał naród polski po głowie. Jego utwory zawierały przydatne w życiu nauki, czasem wytykały wady, czasem ukazywały małość zachowań społeczeństwa, a zwłaszcza jego jednostek. Nie był on jednak tylko tym, który oskarża i sądzi. W pełni utożsamiał się z narodem, co można zaobserwować w jego utworze "Grób Agamemnona", w którym napisał: "Mówię - bom smutny - i sam pełen winy".

Polsko, kraino cudowności i trwającej od kilku lat ułudy szczęśliwości. Kraino praworządności, monolicie jednolitości, ostojo szacunku i miłości. Scalasz w jedno mój system wartości, nie pozwalasz mieć mi wątpliwości, nieustannie przypominasz, że nie znosisz jakiejkolwiek odmienności.

W miniony piątek 11 października w II Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego z Oddziałami Dwujęzycznymi w Sieradzu odbył się apel z okazji Dnia Komisji Edukacji Narodowej. Jak co roku, przy tej wyjątkowo uroczystej okazji oficjalnie przyjęto uczniów klas pierwszych do szkolnej społeczności “Żeroma”. Pierwszoklasiści złożyli ślubowanie, przyrzekając godnie reprezentować swoją szkołę, dbać o jej dobre imię, uczyć się i rozwijać.

Przyszli wczesnym rankiem, porankiem, bez uprzedzania, bez zapowiadania, bez telegramów wysyłania. Ktoś powie, że prostacko, że bez osobistej kultury, że tak z grubej rury. Niespodziewanie, nieoczekiwanie i niezapowiedzianie. Wbrew kultury normom, poza społecznego pożycia formą. Wbrew wszelki zasadom, poza grzeczności fasadą, bezceremonialnie, choć oficjalnie i legalnie.

Padła główna w quizie wygrana. Wygrana banana, sztuk jedna plus dwie gratis. Banan to zagraniczny, trochę giętki, w konsystencji raczej lepki, w dotyku dostatecznie miękki. W sam raz do skonsumowania, do pogryzienia i przemielenia. W pakiecie z bananem rozkosz dla podniebienia plus instrukcja obsługi, by w sposób aseksualny dokonać konsumpcji. Najlepiej z dala od spojrzeń natrętnych, w domowych pieleszach, w ciemności, by nie widzieć owocu, by nie dostrzegać jego, tak w oczy nachalnie rzucającej się falliczności. Chwytać ostrożnie w zgięciu, by nie budzić ujarzmionego popędu. Najlepiej blenderem przed zjedzeniem potraktować, by nie zwariować. By seksem nie epatować, by z lasu nie wywoływać, niby uśpionego, ale wciąż czujnego na polską młodzież dżendera czyhającego.

Strajk przerwano nauczycieli! Wielka szkoda, bo choć trwał dłużej niż zakładałem, a i pogoda dopisała, to nie zdążyłem się nim nacieszyć. No przysięgam, że nic mnie jeszcze wieczorową porą tak nie ucieszyło, jak wieść o strajku, i nic tak nie zawiodło, jak wieść o jego przerwaniu. Kiedy byłem młodszy, gdy oglądałem jeszcze bajki, zimą, z powodu śnieżycy, odwoływano w nich szkołę. Marzyłem wtedy, żeby moją szkołę też zasypało i żeby zamknęli ją chociaż na kilka dni. Niestety, to równało się z cudem. A jednak! Stało się to teraz, na naszych oczach i to bez śnieżycy.